| بررسی جایگاه مفهوم پیاده‌مداری در توسعه شهری پایدار |
| کد مقاله : 1095-CONGRESS-FULL |
| نویسندگان |
|
مصطفی بهزادفر1، فاطمه برجی *2، سمانه جلیلی صدرآباد3 1استاد شهرسازی و رئیس دانشکده معماری و شهرسازی علم و صنعت ایران- تهران 2دانشگاه علم و صنعت ایران- تهران 3استادیار شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران تهران |
| چکیده مقاله |
| چکیده در دهه‌های اخیر شهرها با معضلات بسیاری در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، حمل‌ونقل و ... مواجه شده‌اند که هر یک از آنها نیازمند ریشه‌یابی و ارائه راهکارهای کارآمد می‌باشند. یکی از حوزه‌های مهم و کاربردی در رشد و حیات شهرها، شبکه حمل‌ونقل و ارتباطات است که دسترسی و جابجایی و به عبارتی شاهرگ حیاتی شهر محسوب می‌شود. یکی از رویکردهای مهم و اثرگذار در حوزه حمل‌ونقل شهری که توانسته بخش زیادی از مشکلات اجتماعی، زیست محیطی، حمل‌ونقل و ... را برطرف نماید، پیاده‌مداری می‌باشد. از طرفی شهرهای ما می‌بایست به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی و طراحی شوند که بتوانند نه تنها در زمان حاضر بلکه در دوره‌های آتی پاسخگوی نیازهای شهروندان خود باشند. بسیاری از منابع، فضاها و ظرفیت‌های مفید شهری روبه نابودی می‌باشند. بنابراین اتخاذ رویکرد توسعه پایدار شهری در پاسخ به نگرانی شهرسازان و برنامه‌ریزان شهری در باب آینده شهرها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف توسعه پایدار شهری، دستیابی به عدالت در تمامی بخش‌های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، حمل‌ونقل و ... همچنین حفظ منابع و ظرفیت‌های تجدید ناپذیر شهری است. در این پژوهش هدف تبیین مفهوم و جایگاه رویکرد پیاده‌مداری در توسعه پایدار شهری است که با بررسی منابع، اسناد معتبر و همچنین پژوهش‌های نظری و عملی صورت گرفته در زمینه پیاده‌مداری و توسعه پایدار به استخراج شاخص‌ها در قالب ابعاد اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، زیست محیطی، کالبدی و حمل‌ونقل شهری پرداخته شده است. نتایج نشان می‌دهد که شاخص‌های مشترک و تاثیرگذار رویکرد پیاده‌مداری در جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری در ابعاد بررسی شده، شامل: موقعیت اقتصادی، عدالت اجتماعی، امنیت اجتماعی، کیفیت هوا، اختلاط و تنوع کاربری‌ها، میزان استفاده از حمل‌ونقل عمومی، وضعیت ترافیک می‌باشد. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: توسعه پایدار، پیاده‌مداری، حمل‌ونقل شهری، عدالت، برنامه‌ریزی شهری |
| وضعیت: پذیرفته شده |